Snow & taco's
Door: Raoul
Blijf op de hoogte en volg Raoul
28 April 2012 | Canada, Vancouver
Als ik wakker word is de zon al een tijdje aan het proberen mij mn bed uit te krijgen met de felle zonnestralen die tussen de gordijnen door kruipen.
Ik word rustig wakker en trek mn boardgear aan terwijl ik vanaf mn slaapkamer over downtown vancouver heenkijk naar de lokale berg die baad in het zonlicht. Na een ontbijtje stop ik de blt's voor mn lunch en mn koffiethermos in mn tas, trek mn boots aan en stap met mn board onder mn arm de deur uit. De zomer is volop in aantocht met kersenbomen in de blossem en de terrasjes vol zonaanbidders. Maar voor mij is de winter nog niet over en dus loop ik tussen de verbaasde korte broeken en slippers door naar de bus.
Ik betaal een $1, 25 extra omdat de berg zich nog net wel buiten mn zone bevindt en net als ik een plekje voor mij en board heb gevonden zoeft de trolleybus op weg naar de volgende halte. Na een goed uur en twee keer overstappen dropt de bus me af onderaan de voet van de berg, waar ik mn duim uitsteek om lift te krijgen. Terwijl er een downhill mountainbiker langskomt om voor een afdalinkje of twee de adrenaline te laten gieren door zn lichaam. Meestal heb ik in een minuutje of vijf wel een ritje te pakken, wat me dan weer zes dollar voor de bus bespaart.
Een pro hockey player, een vader met zn twee kinderen, een 54-jarige computerlerares, twee tieners zo stoned als een garnaal en een koppel dat was wezen wandelen met sneeuwschoenen zijn zomaar wat voorbeelden van de ritjes de berg op.
En dus zit ik twee uur nadat ik de voordeur achter met dichtsloeg in een oude hobbelde tweezitter voor mn eerste afdaling van de dag. Omdat Mount Seymour een redelijk aan sponsors heeft, is het park altijd in opperbeste staat en wordt de boel regelmatig op de schop gegooid om nieuwe features te creeeren en het geheel uitdagend te houden. Ik heb allerlei dingen geleerd zoals handplants, wallrides en backside 180's.
En ook al duurt de rit naar de berg soms oneindig lang, het is het altijd meer dan waard om voor een paar uur te gaan boarden om dan weer op de bus terug te springen naar het centrum van een van de beste steden ter wereld.
Een á twee keer per week doe ik dit hele avontuur voordat ik naar mn werk ga en deel dan de seabus en skytrain met forenzen, skateboarders en andere outdoorenthousiastelingen. En voor ik het weet sta ik weer achter de toonbank met steak, bonen, quacomole en sla om tacos in elkaar te flanzen. Een fulltime baan en zoveel mogelijk de sneeuw in valt ook niet altijd mee.
Uiteraard is alleen rails en gigantische jumps niet genoeg en moet er ook aan de zogenaamde big mountain lines in de poeder gedacht worden. Dus in maart ben ik een goede week terug geweest naar het dorp en de berg waar ik vorig seizoen de tijd van mn leven had. Kicking Horse. Stijl en uitdagend, not for the faint of heart :). En dankzij moeder natuur ook deze week weer met een enorme hoeveelheid poeder waardoor de pro's tijdens een contest dingen deden die ik nog nooit in het echt had gezien. Toen ik later (op normale dagen kan iedereen in dit gedeelte skien) over het randje van een klif keek dacht ik; ''die zijn gek, dat doe ik nooit van mn leven'' nadat de dag ervoor minstens zes skiers zichzelf er af letterlijk af had zien gooien.
Als een doorwinterde snowboardfanaat heb ik uit eigen ervaring ondervonden dat foto's maken als het sneeuwt en bewolkt is, niet de beste resultaten oplevert. Maar ik ben hardleers en neem altijd alleen een fototoestel mee als de zon niet schijnt en dat levert dan de volgende resultaten op: deze link komt later :)
Dit filmpje geeft je wel een aardige impressie van de lokale berg waar ik de meeste tijd heb geboard. http://vimeo.com/36353534
En ik kan nu redelijk boarden, maar goede actie plaatjes schieten is nogal wat lastiger dan het lijkt, dus hier zullen jullie ut voor nu mee moeten doen.
Ik word rustig wakker en trek mn boardgear aan terwijl ik vanaf mn slaapkamer over downtown vancouver heenkijk naar de lokale berg die baad in het zonlicht. Na een ontbijtje stop ik de blt's voor mn lunch en mn koffiethermos in mn tas, trek mn boots aan en stap met mn board onder mn arm de deur uit. De zomer is volop in aantocht met kersenbomen in de blossem en de terrasjes vol zonaanbidders. Maar voor mij is de winter nog niet over en dus loop ik tussen de verbaasde korte broeken en slippers door naar de bus.
Ik betaal een $1, 25 extra omdat de berg zich nog net wel buiten mn zone bevindt en net als ik een plekje voor mij en board heb gevonden zoeft de trolleybus op weg naar de volgende halte. Na een goed uur en twee keer overstappen dropt de bus me af onderaan de voet van de berg, waar ik mn duim uitsteek om lift te krijgen. Terwijl er een downhill mountainbiker langskomt om voor een afdalinkje of twee de adrenaline te laten gieren door zn lichaam. Meestal heb ik in een minuutje of vijf wel een ritje te pakken, wat me dan weer zes dollar voor de bus bespaart.
Een pro hockey player, een vader met zn twee kinderen, een 54-jarige computerlerares, twee tieners zo stoned als een garnaal en een koppel dat was wezen wandelen met sneeuwschoenen zijn zomaar wat voorbeelden van de ritjes de berg op.
En dus zit ik twee uur nadat ik de voordeur achter met dichtsloeg in een oude hobbelde tweezitter voor mn eerste afdaling van de dag. Omdat Mount Seymour een redelijk aan sponsors heeft, is het park altijd in opperbeste staat en wordt de boel regelmatig op de schop gegooid om nieuwe features te creeeren en het geheel uitdagend te houden. Ik heb allerlei dingen geleerd zoals handplants, wallrides en backside 180's.
En ook al duurt de rit naar de berg soms oneindig lang, het is het altijd meer dan waard om voor een paar uur te gaan boarden om dan weer op de bus terug te springen naar het centrum van een van de beste steden ter wereld.
Een á twee keer per week doe ik dit hele avontuur voordat ik naar mn werk ga en deel dan de seabus en skytrain met forenzen, skateboarders en andere outdoorenthousiastelingen. En voor ik het weet sta ik weer achter de toonbank met steak, bonen, quacomole en sla om tacos in elkaar te flanzen. Een fulltime baan en zoveel mogelijk de sneeuw in valt ook niet altijd mee.
Uiteraard is alleen rails en gigantische jumps niet genoeg en moet er ook aan de zogenaamde big mountain lines in de poeder gedacht worden. Dus in maart ben ik een goede week terug geweest naar het dorp en de berg waar ik vorig seizoen de tijd van mn leven had. Kicking Horse. Stijl en uitdagend, not for the faint of heart :). En dankzij moeder natuur ook deze week weer met een enorme hoeveelheid poeder waardoor de pro's tijdens een contest dingen deden die ik nog nooit in het echt had gezien. Toen ik later (op normale dagen kan iedereen in dit gedeelte skien) over het randje van een klif keek dacht ik; ''die zijn gek, dat doe ik nooit van mn leven'' nadat de dag ervoor minstens zes skiers zichzelf er af letterlijk af had zien gooien.
Als een doorwinterde snowboardfanaat heb ik uit eigen ervaring ondervonden dat foto's maken als het sneeuwt en bewolkt is, niet de beste resultaten oplevert. Maar ik ben hardleers en neem altijd alleen een fototoestel mee als de zon niet schijnt en dat levert dan de volgende resultaten op: deze link komt later :)
Dit filmpje geeft je wel een aardige impressie van de lokale berg waar ik de meeste tijd heb geboard. http://vimeo.com/36353534
En ik kan nu redelijk boarden, maar goede actie plaatjes schieten is nogal wat lastiger dan het lijkt, dus hier zullen jullie ut voor nu mee moeten doen.
-
29 April 2012 - 06:44
Petra:
Ha Vos,
Het klinkt alsof je tussen het taco's door, mooi van het leven geniet, goed bezig!
Kom je dit jaar nog weer naar Nederland?
Enjoy! -
29 April 2012 - 16:01
Coos:
heb dr een biertje bijgepakt, kga het nu lezen. later
-
29 April 2012 - 16:14
Coos:
cool, dat event trouwens, op op die berg van oe he? Dat was op mn verjaardag(febr THE 4th)/ goed om te weten=p
! Goed verhaal verder, mooie dingen man, hang lose.. -
29 April 2012 - 18:56
Wim:
Ha Vos! Blij dat je je vermaakt ;)
Wanneer kom je ons verblijden met je komst? -
04 Mei 2012 - 12:05
Papa/mama:
zon en sneeuw....... mmmmmmm klinkt nog steeds heel goed, en die taco,s ja daar gaan wij ook vast nog eens van smullen toch?
afscheid zal niet mee vallen denk ik.
goede reis verder, liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
