Japow

Al schuddend en bonkend rolt de gondola het top station binnen. Terwijl de deur opent probeert Danny z'n snowboard naar buiten te wurmen. Het feit dat we met z'n vieren en al onze gear in een veels te klein bakje zijn gepropt maakt het er niet makkelijker op. Gelukkig zijn we hier al redelijk in getraint, want de campervan is niet veel groter. Er klinkt een vriendelijk "goizamas " terwijl de liftie voor ons al glimlachend de beschermhoezen van de snowboards afhaalt. De wind giert om mn oren als ik de deur uit, de hoek om, de stalen ingesneeuwde trap af loop.

Een nieuwe storm is gisteren het eiland binnen gerolt. De bijbehorende Siberische temperatuur in combinatie met windkracht vier zorgen ervoor dat een extra laagje kleding geen kwaad kan. Dit weer brengt echter ook datgene waarvoor poederjunkies vanuit de hele wereld naar Japan afreizen. Droge, superlichte poedersneeuw. En daarvan dwarrelt er hier in de winter veel, heel veel naar beneden. Zo ook de afgelopen 24 uur. En daarom staan we nu bovenaan de piste een uur ten zuidwesten van Sapporo. De hoofdstad met ruim twee miljoen inwoners van Japans meest noordelijk gelegen eiland.

Toen vanochtend om zeven uur de wekker ging was Danny binnen tien seconden al weer in opperste staat van paraatheid. In de campervan kon je wolkjes blazen van de kou. Ik zag het nog wat minder zitten om op te staan. De slaapzak onder een deken en fleece was wel erg aangenaam warm. Het duurt een paar minuten voordat ik zover ben. En in die paar minuten heeft de kachel de ergste kou wel verdreven. Ik rits de slaapzak open en vouw mezelf dubbel in het vijftig centimeter hoge en veels te smalle bed. Klim de ladder af en trek snel mn thermal layers en skibroek aan. Danny is al bananen en mandarijnen aan het snijden voor het ontbijt. Muesli met yoghurt en fruit. Als het water kookt maak ik een paar kopjes instant koffie. Danny en ik gaan aan het tafeltje zitten. Nu is er ook genoeg ruimte voor Marc om op te staan. Met mn jas aan en een veel te koude lepel werk ik het ontbijt naar binnen.

De weg naar het resort is snacht gesloten. Dus hebben we de campervan in een dorpje geparkeerd. En op een klein verlaten parkeerplaatsje de nacht verbracht. Nog voordat Danny zn ontbijt doorgeslikt heeft zit ie al voor in de auto. Terwijl de motor loopt wordt de binnenkant van de ruit gekrabt en gooi ik achterin de ontbijtkommen in de wasbak. Als ook het kookstel veilig is weggestopt kunnen we op weg.
Na een kleine tien minuten stoppen we kort bij de 7-eleven. De waterflessen vullen en rijstsandwiches kopen voor de lunch. Kleine driehoekjes gevuld met tonijn en mayo, zeewier en een legio andere lekkere en minder aantrekkelijke opties. Als ik betaal gooit Danny er snel nog een paar donuts bij. En weg zijn we. Met ski en snowboardschoenen over de vloer verspreid om ze wat op te warmen, slingeren we tussen de heuvels door.
Als we de parkeerplaats opdraaien staat er een mannetje met een grote oranje staaf die ons druk zwaaiend naar links dirigeert. Bij de rij geparkeerde auto's staat nog een Japanner die nog drukker zwaait dan de vorige. Ik trek mn opgewarmde boots aan pak mn toiletspullen en loop richting de daylodge zodat de andere jongens ook hun gear kunnen aantrekken. Een kleine twintig minuten later staan we in de rij voor een klein zeshoekig houten hutje op de piste, net buiten de daylodge. 3500 Japanse yen lichter en een geelgekleurd papieren ticket rijker lopen we richting de gondola. Hier en daar komt nog een europeaan met net iets te wijde ski's in felgekleurde goretex tevoorschijn. Het 'hoogseizoen' in Japan. -12 is het vandaag, met hier en daar een zonnestraaltje. Geen slecht begin van de dag. De schoolklassen staan al in de rij, dus we nemen de single's rij. We zijn bijna gelijk aan de beurt en met moeite prop ik mezelf met mn snowboard tussen de scholieren in het liftbakkie.

Achter me hoor ik het zachte ploffen van Marc's skis in de verwaaide poedersneeuw op de geprerareerde piste. Naast me giechelt een pubermeisje in een oranje hesje van de skischool als ik mn bindingen dichtklik. Met een paar hopjes ben ik de laatste die op weg is. Na een paar honderd meter over de piste gecarvt te hebben maak ik een scherpe bocht naar rechts. Duik onder het slap hangende oranje touwtje en vervolgens tussen twee dunne berkeboompjes door. De piste af, de traverse op, voor een waarschijnlijk ongeevenaarde treerun.

De helling met bladerlose stammen van de ingesneeuwde berken wordt hier en daar onderbroken door een verdwaalde denneboom en struiken bamboegras. We zijn de eerste hier vandaag. Het kan niet beter.
Maar moeten wel zelf een nieuw spoor maken over het vlakke deel. Dat word lopen. Als ik van mn snowboard afstap zak ik een halve meter in de sneeuw. Niet slecht voor de in het weerbericht voorspelde vijf centimeter. Ik waad door de sneeuw en na vijftig meter zijn we er. Voor ons ligt een veld vol onaangetaste poedersneeuw.
Ik glimlach als ik de neus van mn snowboard indraai. Mn nieuwe board is speciaal voor dit soort dagen gemaakt en geeft het boarden nog meer een surfgevoel. Rechts voor me zie ik een kleine pillow. Ik land en draai scherp naar links. Poef! Overal om me heen is het wit en een tijd lang zie ik niks. Terwijl ik door de rand van de wolk sneeuw heen rijd stuur ik ietsjes naar rechts tussen de volgende groep bomen door. Naast en achter me hoor ik het uitbundige en tevreden 'whoop, whoop' van Danny en Marc.
Het speelse terrein biedt een legio aan mogelijkheden. Na nog een paar bochten en enkele faceshots draai ik hard naar links de oude traverse op. Een paar meter boven het stroompje is het nu van belang om de snelheid er in te houden. Anders is het een heel eind lopen. Aan het einde zie ik Danny al opdoemen. Met een high five kom ik tot stilstand. Wat een sneeuw! Als kleine kinderen in een draaimolen gillen we het uit van plezier. Ik klim de helling aan de andere kant van het stroompje op en met een voet in mn binding glijd ik over de geprepareerde piste terug naar de gondola. Nog een keertje!

Na talloze faceshots, pillows, gondola rides, traverses en enkele crashes zijn we uitgespeeld voor de dag en glijden we de piste af, de parkeerplaats over richting de campervan. Ik poets de sneeuw van mn board en geef um aan Danny die al de spullen netjes in de achterbak pakt. Ik loop snel terug naar de daylodge en trek voor een paar honderd yen een ijskoud blikje Asahi uit de vending machine. Marc heeft het telefoonnummer van de hotspring op weg naar Sapporo al in de navigatie ingetypt als ik terug kom. Ik klim in de bijrijdersstoel en slinger een muziekje op de Ipod aan.

Danny betaalt de 600 yen per persoon voor de Onsen. Vier Euro voor een warm bad en een douche. Ik stop mn schoenen, die ik bij de ingang uitgetrokken heb, in een van de schoenenkasten en loop op mn sokken verder. Het horizontale halve blauwe gordijn geeft aan welke kant voor de mannen is. Ik sla een flap opzij en loop de kleedkamer in. De warme lucht slaat me al tegemoet, een prima plek om ook je skins te drogen na een dagje in de backcountry. In de hoek staat een oudere Japanse man op de weegschaal. Ik gooi mn snowboardkleding in een rieten mand. Met het minihanddoekje in de hand loop ik de dubbele deur door naar de douches.
Ik ga zitten op het net iets te lage krukje en spoel me snel af. Loop naar buiten en laat me langzaam in het door stoom omhulde warmwaterbad zakken. Het water is zo rond de 42 graden en de ultieme ontspanning, goed voor de spiertjes, we zijn tenslotte ook geen 18 meer, en een topmanier om in de veels te koude campervan jezelf af en toe warm te krijgen. Als we het na een poosje allemaal wat te warm krijgen laten we de onsen voor wat het is. Terug in de van trek ik de toiletdeur open om er achter te komen de stang met skikleding weer eens naar beneden is gekomen. Met wat moeite klem ik hem terug, hang de kleding weer op en gooi mn snowboardboats er onder. Met een luid 'Jamp on!' geef ik te kennen dat achterin de losse spullen opgeborgen zijn. Marc geeft gas en langzaam rollen we de parkeerplaats af. Over anderhalf uur staan we in hartje Sapporo tussen de hel knipperende neonlichten, levensgrote reclames, verkeersopstoppingen en constant bewegende mensenmassa om een nieuwe campervan bewoner op te pikken. Misschien gaan we overmorgen wel touren in de backcountry. Maar vanavond eerst maar eens eten en wat sake drinken in de izakaya.



Rauwe vis in Tokyo als ontbijt, lenzen ingevroren in de vloeistof omdat het -8 in de campervan is snachts, een lawine en veiligheids cursus in het meest australische dorp van japan, katzu curry en ramen noodles voor lunch tijdens het boarden, het openbare badhuis binnen sneaken voor een gratis douche in een disneyresort, in een ijskoud stroompje vallen tijdens het offpiste boarden, een dagje alleen boarden en dan de bus naar het verkeerde resort nemen, met de lift naar bijvoorbeeld de zesde verdieping in een willekeurig gebouw voor een restaurant, club of kledingzaak, iedere dag minstens 20 tot 40 cm verse poedersneeuw, met zn vieren op vier vierkante meter leven, vending machines met warme drankjes, een man in pak met een pikhouweel die ijs verwijderd van de straat, rauw paardevlees gedipt in rauw eigeel in een yakitori restaurant, splitboarden in de backcountry met een van 'swerelds meest gerenommeerde lawinespecialist als guide, van een rij lawinebarricades langs de snelweg afspringen, naar een sushitrein restaurant gaan waar je vervolgens nog wel alles vers besteld en de bordjes in stapels bewaart tot het einde van de maaltijd, in de onsen op temperatuur komen na een dagje backcountry bij -13, alles individueel verpakken maar bij de recyling wel de doppen apart van de plastic flesjes verzamelen, roltrappen in skiresorts, een japanse 'haute-cuisine' 10-gangen maaltijd in Kyoto.