Wasknijpers en aardappelen
Blijf op de hoogte en volg Raoul
25 Februari 2013 | Oostenrijk, Hinterglemm
Achter de schermen van een doorsnee dag in jouw wintersport vakantie.
Met veel moeite hijs ik mezelf overeind als ik net voor de tweede keer mn snooze knop op mijn telefoon heb aangeraakt. Het lijkt wel alsof ik gisteren tot in de late uurtjes ge après skied heb. Ik trek snel mn kleren aan, loop de gang door langs het magazijn, langs de koelcel, dan de trap op naar de keuken. Hier staat het ontbijt van witte broodjes, vleeswaren, huisgemaakte jam en koffie klaar en ik schuif aan bij mn collegas.
Vandaag werk ik 'boven' in de Almhut. Dat is de ene helft van mijn werkweek. De andere helft ben ik in het hotel 'beneden' waar zich ook mijn kamer bevindt. De personeelskamer is behoorlijk ruim en gloednieuw. Zoals je zou verwachten in een luxe hotel. Maar dat is meer geluk dan wijsheid door de verbouwing hier afgelopen zomer.
Terug in mn kamer poets ik mn tanden, pak mn jas, draai de deur op slot en als boven de hond aangelijnd is lopen we de lobby door naar buiten. De vijf minuutjes over de piste naar de gondola zijn vandaag snerpend koud in vergelijking met de regen en papzooi die we vorige week door moesten.
Exact om half acht gaat de gondola draaien en stap ik met collegas en hond in. De deuren sluiten zich en als we naar voren rollen pikken we langzaam snelheid op terwijl achter ons de rolcontainer met verse broodjes het volgende bakje in gerolt word. De gondola koppelt zich aan de bijna een cm dikke staalkabel om met vijf meter per seconde richting werk te zoeven.
In de berghut is de oven al vol op stoom om de ruim vijftien kilo aardappelen garen. Die mag ik zo gaan schillen. Vandaag zijn we met z'n drieën. Ik werk daar waar een van de koks vrij is. Vandaag dus in de berg hut, waar het personeel volledig oost-europees is. De drukte hangt sterk van het weer af zoals je eigenlijk wel verwacht bij seizoenswerk. Hoe beter het weer hoe meer mensen zin hebben om te skiën en hoe harder ik moet werken. Ik zie het liefst dus iedere dag sneeuw en niet alleen omdat het boarden dan veel beter is.
Om alle schnitzels, appelstrudel, goulash soep en hamburgers voor te bereiden is een krappe drie uur de tijd. Want om elf uur zullen de eerste gasten om hun lunch komen. Zodat alle wintersporters snel hun honger kunnen stillen zijn bijna alle berghutten zelf service restaurants. De bieslook die als garnering dient heb ik net gesneden als de eerste wasknijpers door het uitgeefluik vliegen. Witte voor friet, groene voor ham-kaas tosti's, zwarte voor kase spatzle, en zo verder met alle andere kleurtjes van de regenboog. Dan klem ik de wasknijper aan de bordrand vast om vervolgens bijbehorend gerecht te maken of het naar mn collega te schreeuwen. En zo gaat het tot iets na tweeën door terwijl ik ondertussen de spaghetti en vanillesaus bijvul in de zelf service. Na twee minuten koffie pauze met vandaag een stuk appelstrudel en een kort uur opruimen en poetsen stap ik om half vijf in de gondola naar huis.
Zondag avond is de nachtpiste gesloten dus ruim ik mijn kamer wat op voordat ik om half zes aanschuif voor het avondeten. Nog wat overgebleven chocomousse van het dessertbuffet als toetje en dan ga ik terug naar onder in m'n kamer.
Op mijn kleine 'hotelformaat' tv speelt een freeride film die mij nog meer doet uitzien naar wat er morgen op me wacht. Want terwijl ik hier lekker onder de warme deken van een biertje geniet sneeuwt het buiten. Goed voor mijn niet te stillen honger om nieuwe sporen te trekken door maagdelijke poedersneeuw. En het kan overigens ook geen kwaad voor de pistes. Waar beneden in het dal dankzij de vele regen van vorige week nog maar een magere 30 cm sneeuw over gebleven is.
Morgen eerst nog wel even het lawine bericht checken.
Met veel moeite hijs ik mezelf overeind als ik net voor de tweede keer mn snooze knop op mijn telefoon heb aangeraakt. Het lijkt wel alsof ik gisteren tot in de late uurtjes ge après skied heb. Ik trek snel mn kleren aan, loop de gang door langs het magazijn, langs de koelcel, dan de trap op naar de keuken. Hier staat het ontbijt van witte broodjes, vleeswaren, huisgemaakte jam en koffie klaar en ik schuif aan bij mn collegas.
Vandaag werk ik 'boven' in de Almhut. Dat is de ene helft van mijn werkweek. De andere helft ben ik in het hotel 'beneden' waar zich ook mijn kamer bevindt. De personeelskamer is behoorlijk ruim en gloednieuw. Zoals je zou verwachten in een luxe hotel. Maar dat is meer geluk dan wijsheid door de verbouwing hier afgelopen zomer.
Terug in mn kamer poets ik mn tanden, pak mn jas, draai de deur op slot en als boven de hond aangelijnd is lopen we de lobby door naar buiten. De vijf minuutjes over de piste naar de gondola zijn vandaag snerpend koud in vergelijking met de regen en papzooi die we vorige week door moesten.
Exact om half acht gaat de gondola draaien en stap ik met collegas en hond in. De deuren sluiten zich en als we naar voren rollen pikken we langzaam snelheid op terwijl achter ons de rolcontainer met verse broodjes het volgende bakje in gerolt word. De gondola koppelt zich aan de bijna een cm dikke staalkabel om met vijf meter per seconde richting werk te zoeven.
In de berghut is de oven al vol op stoom om de ruim vijftien kilo aardappelen garen. Die mag ik zo gaan schillen. Vandaag zijn we met z'n drieën. Ik werk daar waar een van de koks vrij is. Vandaag dus in de berg hut, waar het personeel volledig oost-europees is. De drukte hangt sterk van het weer af zoals je eigenlijk wel verwacht bij seizoenswerk. Hoe beter het weer hoe meer mensen zin hebben om te skiën en hoe harder ik moet werken. Ik zie het liefst dus iedere dag sneeuw en niet alleen omdat het boarden dan veel beter is.
Om alle schnitzels, appelstrudel, goulash soep en hamburgers voor te bereiden is een krappe drie uur de tijd. Want om elf uur zullen de eerste gasten om hun lunch komen. Zodat alle wintersporters snel hun honger kunnen stillen zijn bijna alle berghutten zelf service restaurants. De bieslook die als garnering dient heb ik net gesneden als de eerste wasknijpers door het uitgeefluik vliegen. Witte voor friet, groene voor ham-kaas tosti's, zwarte voor kase spatzle, en zo verder met alle andere kleurtjes van de regenboog. Dan klem ik de wasknijper aan de bordrand vast om vervolgens bijbehorend gerecht te maken of het naar mn collega te schreeuwen. En zo gaat het tot iets na tweeën door terwijl ik ondertussen de spaghetti en vanillesaus bijvul in de zelf service. Na twee minuten koffie pauze met vandaag een stuk appelstrudel en een kort uur opruimen en poetsen stap ik om half vijf in de gondola naar huis.
Zondag avond is de nachtpiste gesloten dus ruim ik mijn kamer wat op voordat ik om half zes aanschuif voor het avondeten. Nog wat overgebleven chocomousse van het dessertbuffet als toetje en dan ga ik terug naar onder in m'n kamer.
Op mijn kleine 'hotelformaat' tv speelt een freeride film die mij nog meer doet uitzien naar wat er morgen op me wacht. Want terwijl ik hier lekker onder de warme deken van een biertje geniet sneeuwt het buiten. Goed voor mijn niet te stillen honger om nieuwe sporen te trekken door maagdelijke poedersneeuw. En het kan overigens ook geen kwaad voor de pistes. Waar beneden in het dal dankzij de vele regen van vorige week nog maar een magere 30 cm sneeuw over gebleven is.
Morgen eerst nog wel even het lawine bericht checken.
-
25 Februari 2013 - 22:26
Jorick:
Eej brother,
Klinkt goed dat laatste..... Morgen verse sporen trekken! Ik mag hopen dat de geavanceerde communicatie methodes van de gekleurde knijpertjes niet tekenend is voor de kwaliteit van de gerechten, maar aangezien communiceren met oost Europeanen vast geen makkie is begin ik begrip voor de zaak te krijgen! Succes met werken en enjoy boarding het verdere seizoen. Over 4 a 5 weken word je hopelijk oom Raoul, kan ik je dan bereiken? Groetjes van maartje en mij -
26 Februari 2013 - 00:11
Coos:
cheers mate!!
-
26 Februari 2013 - 10:45
GreetjeVos:
mooi verhaal!Geniet er maar van als er weer nieuw sneeuw is gevallen ,kan je weer lekker boarden!!groetjes
van ons uit Goes!! -
26 Februari 2013 - 13:20
Licia:
Hoi Raoul. Wat nu meer, een kokkie of een boarder....Have fun! Altijd leuk om je verhalen te lezen.
liefs Licia -
26 Februari 2013 - 15:54
Peter Anneke:
laat je nog wat verse poeder voor ons liggen??
tot over 4 dagen,zullen we je schnitzels en apfelstrudel eens komen proeven :), liefs!
enne wat doet die hond daarboven?? -
27 Februari 2013 - 07:54
Wim:
O wat een straf ;) -
06 Maart 2013 - 17:17
Kapelle:
Hoi Raoul,
Je vermaakt je wel daar, merken we. Leuk joh. Groetjes voor jou en je ouwelui.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
